Guna Waliggagwa

VERSIÓN EN GUNA

Fecha de publicación: 5/1/2023

IGAROBANDUR US EBO 2

Muddiggi, Igarobandur, Us abingunonibali. Usu, diwar gaggi obunnosii dagnoniggi. Nii mee naigine, nii ver dirbile daarmagnai. Nii wilub, diigi, deun nue selenai. Dii isbeyob ibyenai, nii aa birgi yollemagnaiyo daglenai. Ai Us, diwar gaggagi swiddi mase Igarobandur dagnoniggi.
-¡Be ibmar gunsiid, wis sedamodeen!, -Igarobandur, Usga soge.
Geb Usu ga wis ugsagusunna… ¡murgi, murgi, murgi!
-¿Bia, we ibmar yeer gulleged, be daggali?
-Igarobandur, Usse egissali.
-Diiulag ibmar daggarmagnaid, ¿mag be dagge? – Usu, Igarobandurga soge, nii wilub diigi ibyenaid ga ise oyoar, -wese an amiabbi-, ¡ar be abemogar sunna be aminomodo!
Igarobandur diise argwadde; geg doge diigi muamagnaguali. Nii wilub diibirgi dodonagusa, igarobandur argwaddedba.
-¿Ar be ig dogsasunna? –Igarobandur, Usse egissa.
-¡An irgwensur imagsa! –Us e aigi dodonagude.
-¡Andi na duggargi aggwa agdiggid edidsa, geb dommo…!
Igarobandur gwengwenasur guali. Usse godsasunna e duggargi aggwa edinnega. Usu, diaggwa dummadi amisa, geb Igarobandur e duggargi ise edinnar imagsa, geb balimedde.
Igarobandur diulag nade, bardaglessuli. Nii wilub bela banamagde ibmar dummad argwaddedba.
Usu ise idsomaggar allemagude diwar gaggaba, ¡giii,giii,giiii!

VERSIÓN EN ESPAÑOL

Fecha de publicación: 5/1/2023

EL JAGUAR Y EL ÑEQUE 2

Una noche, Igarobandur encontró a Usu, sentado a la orilla de un río manso. Había luna, y era luna llena, estaba redondita la luna. La luna pintaba su carita redonda sobre el agua. El agua era como el espejo de la luna. La luna se mecía suavecita sobre la corriente del río. Usu comía guanábana a la orilla del río.
- ¡Dame un pedazo!
-pidió Igarobandur a Usu con su voz carrasposa.
Usu le dio un pedacito. Y... imurgi, murgi, murgi!
- ¿De dónde sacaste una fruta tan sabrosa?
- preguntó Igarobandur.
- ¿Ves tú esa cosa blanca que se mueve al fondo del agua?
-le dijo Usu indicando la carita llena de la luna-, de ahí, de ahí arranqué el pedazo. ¡Si tú quieres, puedes ir a buscarla!
Igarobandur se tiró al agua. Igarobandur flotaba y flotaba sin sumergirse. La figurita de la luna bailaba, bailaba y no se borraba.
- ¿Cómo hiciste para llegar al fondo del agua?
- Instó Igarobandur.
- ¡Muy fácil, muy fácil!, -respondió Usu sonriendo pícaro. ¡Me amarré una piedra pesada al cuello, y plas... me tiré al agua!
El amigo Igarobandur no esperó mucho. Alargó su cuello para que Usu le amarrara una piedra. Usu eligió una piedra pesada, hizo un nudo al cuello de Igarobandur y lo empujó al agua. Igarobandur se hundió dejando un gran remolino. La carita de la luna huyó par todos las rinconcitos del río.
Usu quedó saltando a la orilla del río, ¡ah, ah, ah, ah!


IGAROBANDUR US EBO 2 / EL JAGUAR Y EL ÑEQUE 2
(VIDEO EN VERSIÓN ESPAÑOL)